"Pokażcie, gdzie czytacie i o czym...
pokażcie nam Wasze własne
ZACZYTANE PODWÓRKO!"
Co roku Młodzieżowy Dom Kultury w Słupsku organizuje Ogólnopolski Konkurs Plastyczny Dzieci i Młodzieży "PODWÓRKO". W tegorocznej (ósmej) edycji koordynatorka zdecydowała, że tematem przewodnim będzie "PODWÓRKO - Zaczytane podwórko". Kto jest koordynatorką? Pani Kinga Zaborowska, na co dzień prowadząca zajęcia plastyczne w MDK-u.
Wracając do tematu, 17 maja 2024 roku w słupskiej Kluboksięgarni Cepelin miało miejsce ogłoszenie wyników konkursu. Najpierw Pani Kinga przywitała zgromadzonych, a warto wspomnieć, że sala była pełna - oprócz nagrodzonych wypełniali ją opiekunowie i rodzice. Następnie oficjalnie spotkanie artystyczne otworzyła Pani Violetta Wójcik Dyrektor Młodzieżowego Domu Kultury.
Po części oficjalnej miałyśmy (my, czyli Patrycja Teresińska, Marika Ługowska i ja) przyjemność poprowadzić dyskusję na temat sensu czytania i jego efektów. Co udało nam się ustalić? Czytać warto, bo wzbogaca i poszerza to nasz zasób słownictwa, poprawia samopoczucie, wzbudza emocje, ćwiczy pamięć, uwrażliwia na otaczający świat, wreszcie pozwala przeżywać historie niemożliwe.
Nasze drugie 5 minut miałyśmy wówczas, gdy Pani Kinga ogłaszała zwycięzców, których prace mogliśmy obejrzeć i na żywo - spotkaniu towarzyszyła wystawa, i dodatkowo - każde dzieło pojawiało się na ekranie. W tym czasie odczytywałyśmy nasze przemyślenia, refleksje i wierszyki, do których skłoniły nas dzieła. Poniżej znajdziecie kilka z nich, a może nawet uda Wam się odgadnąć, który podpis pasuje do którego obrazka. ????
Dzięki miejscu i tematowi spotkania było to inspirujące, magiczne i przesympatyczne spotkanie.
Trochę żywej barwy dla smaku, szczypta spontaniczności, 2 łyżki farby, 400g dobrej fabuły i dwie miarki czegoś ciekawego. Oto właśnie przepis na moją ulubioną książkę.
Oto moja forteca. Pod jej purpurowym sklepieniem zrobionym z koca wisi srebrny żyrandol z latarki, która oświetla korytarze fortu. Twierdza skrywa mój skarb- książkę, do której sięgam w te ciemne noce.
Nadeszła noc.
Przy drzewie usiadła sowa.
Okulary ubrała na nos i wygłosiła mądre słowa:
"Książki mają największą moc"
Przysiadły pod starym dębem, który prawdy od pokoleń ludziom śpiewał, otworzyły starą księgę i zakochały się w jej słowach.
Słonie z krawatami
Małpy ze spodenkami
Buzia szeroko otwarta
To dopiero czytanka
W skowronkach cała
Bo książka w ręce
Buzia roześmiana
Chcę więcej i więcej
Zosia Jodko KMD Szpila
SALWA 2024
W minioną niedzielę 5 maja 2024 roku na słupskich bulwarach po raz kolejny miała miejsce SALWA, czyli Słupska Akcja Lokalnego Wystrzału Artystycznego. W ramach imprezy organizowanej przez Słupski Ośrodek Kultury i Fundację 
Indygo nad Słupią pojawiło wiele ciekawych stanowisk. Oczywiście bardzo istotny udział w imprezie brał nasz Młodzieżowy Dom Kultury. Reprezentowali nas gitarzyści, wokaliści, zespoły taneczne i liczne grupy artystyczne. Mimo starannych przygotowań nie wszystkim jednak udało się 
wystąpić – pogoda nieźle dała nam się we znaki. Mimo to naszej koleżance Oli Zimny udało się przeprowadzić krótkie wywiady z niektórymi wystawcami. Będziecie je mogli zobaczyć już niedługo.
Burza zmusiła jednak wszystkich do chowania się pod dachy.
Przed deszczem podzieliliśmy się (SZPILA) na dwie grupy, z których każda wyposażona była w aparat i kamerę. Dzięki temu powstała fotorelacja, którą możecie zobaczyć poniżej.
Do zobaczenia na kolejnej imprezie!
Zosia Jodko KMD Szpila
GITARY W GÓRĘ!
CZYLI O BICIU REKORDU GUINESSA
NA RYNKU WE WROCŁAWIU
Dnia 1 maja miałam okazję razem z innymi gitarzystami, którzy chodzą na lekcje gry na gitarze do Młodzieżowego Domu Kultury w Słupsku pojechać na coroczne bicie rekordów Guinnessa w grze na gitarach, na rynku we Wrocławiu. Jechaliśmy pod opieką naszego gitarowego GURU Pana Zbyszka Bałbatuna. Ale może od początku....czyli....od czwartej rano, od godziny, od której zaczęła się ta przygoda. A dokładniej - zaczęła się w autobusie na Placu Zwycięstwa w Słupsku. Gdy instrumenty leżały sobie spokojnie w
tyle autokaru my, trochę zmęczeni (droga była wystarczająco długa), odsypialiśmy nieprzespane godziny. Podróż była przyjemna, jeszcze przyjemniejszy spacer po rynku we Wrocławiu. Ma on niezwykły urok, jest duuuuuuży, a kolorowe budynki wokół sprawiają, że miejsce wydaje się jeszcze przyjemniejsze.
Poszliśmy zarejestrować się do namiotu i każda osoba, która grała na gitarze, 
czy to na elektrycznej, czy akustycznej, a nawet na ukulele dostała opaski, które pozwalały wejść w wyznaczone pole, gdzie odbywało się granie. Po próbie generalnej gry głównej piosenki tego wydarzenia - "Hey Joe" poszliśmy na obiad, a po obiedzie pospacerowaliśmy trochę po Wrocławiu. Zarówno architektura miasta, przygotowane na ten dzień różne atrakcje, a przede wszystkim - oczywiście gnomy z przeróżnymi rekwizytami porozsiewane po całym mieście dodawały ulicom swojego własnego uroku. Wieczorem na rynku byliśmy świadkami pokazu ogni. Warto było postać i zobaczyć te sztuczki z ogniem. W drodze powrotnej autokar został zaatakowany piosenkami śpiewanymi przez większą część podróżujących. Słońce powoli wschodziło, a nasza przygoda się kończyła. W tym roku niestety nie udało się pobić rekordu, ale kto wie? Może w następnym roku się uda... (mały filmik po prawej - kliknij na obrazek) 
Ola Materek z KMD SZPILA
„…Życie czasem nie jest cudne ale przecież mam piosenkę…”,
czyli kolejna edycja "BARW PIOSENKI", w słupskim MDK-u.
27 kwietnia 2024 w Młodzieżowym Domu Kultury w Słupsku miał miejsce kolejny Ogólnopolski Konkurs Piosenki Młodzieżowej "Barwy Piosenki". Całość była organizowana i prowadzona przez Panią Bogusławę Plebanek. Natomiast w jury zasiadły Panie: Zorza-Sędzińska, Danuta Rekowska oraz Luisa Sikorska.
Mogliśmy usłyszeć znane z bajek piosenki jak „Nie bój się chcieć’, „Kolorowy wiatr”, „Do przodu żyj” czy „Hej, żeglujże 
żeglarzu”, ale również te mniej popularne. Nastrój na Sali zmieniał się z utworu na utwór: od uśmiechu do dreszczy i przejęcia i z powrotem do radosnego przyklaskiwania artystom. Mogę powiedzieć, ze wśród najmłodszych górowały melodie radosne i pełne uśmiechu.
Jako pierwsi występowali soliści z klas 4-5 szkoły podstawowej. Wśród nich:
I miejsce zajęły: Nicol Jaśkowska z SP6 i Oliwia Pitura z MDK-u Słupsk.
II miejsce: Karina Herman 1 Społeczna SP Słupsk i Zosia Zaremba z Zespołu Szkolno-Przedszkolnego z Siemianic.
III miejsce: Katarzyna Winnik ze Studia Artystycznego Tu Kultura Słupsk i Anu Tomaszewska z Katolickiej SP Słupsk.
Wyróżnienie otrzymała: Lilyanne Hawkes z SP Włynkówko.
Wiosna, wiosna ach to ty
Tak właśnie w ślad za Markiem Grechutą podśpiewujemy sobie już od środy 20 marca w Młodzieżowym Domu Kultury w Słupsku. Skąd ten wiosenny nastrój?, przy pogodzie która zostawia niestety wiele do życzenia? Wszystko to za sprawą fantastycznych, pełnych wdzięku i roztańczonych tancerek i tancerzy (DWA SUPER RODZYNKI) z zespołu AKCENT. Opiekunkami MŁODYCH, 
UZDOLNIONYCH są Panie: Iwona Szymczewska-Kuhn oraz Violetta Szanel. Właśnie w środę mali artyści zaprezentowali swoje umiejętności i talenty przed publicznością. Było barwnie, kolorowo, radośnie, rytmicznie, z wdziękiem, chciałoby się powiedzieć za Grechutą: „…wiosna – coraz lżejsze miała suknie, lekko płynął wiosny strumień…”.
KMD SZPILA
Dobry wieczór Drodzy Państwo, budzimy się…
. Nie byle jaka premiera - spektaklu nazwanego przez nas wspólnie "Zimowe Przebudzenie". Autorem scenariusza jest moja skromna osoba, oraz moja koleżanka Zosia, która go redagowała. Nie byłyśmy jednak same - pieczę nad naszą pracą sprawowały niezastąpione Pani Dorota Michałowska i PaniKarolina Maciejewska. Grzechem by było nie wspomnieć o Panu Michale Michałowskim, któremu należą się ogromne brawa za tak wyszukaną, piękną scenografię (i jest to opinia nie tylko moja, ale i osób, z którymi rozmawiałam). Padający na dworcu śnieg i tykający kolejowy zegar, gazowa latarnia przyświecająca wydarzeniom nie tylko wprowadzały nastrój, ale też wzbudzały podziw wśród publiczności. Dołączyła do nas jeszcze j
edna osoba, Pani Kinga Zaborowska, dzięki której dworzec ze scenografii wyglądał jak wyjęty z fotografii Londynu.
ocha, a potem jeszcze się ich wyzywa, całuje, przytula, wkurza się na nich, a potem jeszcze raz się ich kocha i jeszcze raz nienawidzi. Jednak, gdy przyjdzie co do czego, to są to ludzie, z którymi można kraść nie konie, a całe stada. To właśnie dlatego jestem pewna, że nie tylko ja, ale oni też są gotowi do dalszego tworzenia fantastycznych spektakli.
